[hak64]

W związku z faktem, że na forum brakuje informacji w tym zakresie,postanowiłem podzielić się z Wami odrobiną mojej wiedzy z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i odszkodowań powypadkowych. Temat jest na tyle rozległy, że w zasadzie zasługuje na odrębny dział, ale to pozostawmy adminowi.
Kolizja – (nawet Wikipedia nie ustrzegła się błędu, bo określa kolizję jako „potoczne określenie wypadku drogowego…”, co jest ewidentnym błędem), bowiem kolizja, to potoczne określenie zdarzenia drogowego, w którym doszło do uszkodzeń pojazdów, a uczestnicy nie doznali poważniejszych urazów. To najczęstszy i niestety powszechny rodzaj zdarzeń drogowych. Kolizją może być drobna, parkingowa stłuczka, uderzenie w latarnię, znak, czy przydrożne drzewo, jak również karambol kilkunastu samochodów na oblodzonej drodze.
Wszystkie te zdarzenia wyczerpują znamiona czynu z art. 86 § 1 kw, który mówi o stworzeniu zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Ten ostatni zwrot ma tu niezwykle istotne znaczenie, gdyż informuje nas, że ochroną objęto wyłącznie miejsca, w których odbywa się ruch drogowy. Tak więc wędkarz „parkujący” swoje auto na drzewie nie będzie podlegał karze (z tego artykułu), o ile rzecz działa się poza drogą (w miejscu nie przeznaczonym do ruchu). Innym warunkiem koniecznym do spełnienia jest fakt stworzenia zagrożenia bezpieczeństwa. Nie będzie zatem mowy o zagrożeniu, jeśli nieuważny kierowca (jadący sam) otrze się o drzewo, latarnię, lub inny pojazd, w którym nie ma żadnych osób. Takie samo zdarzenie, ale już z udziałem pasażera narazi naszego kierowcę na karę finansową w postaci mandatu, lub grzywny nałożonej przez sąd (mandat można wystawić do 14 dni, od faktu powiadomienia o zdarzeniu przez osoby trzecie, lub do 1 miesiąca, jeśli zdarzenie zarejestrowało urządzenie rejestrujące /np. fotoradar/, bądź też policjant osobiście był świadkiem zdarzenia.
Aby dopełnić formalności wypada mi jeszcze wspomnieć o okresie przedawnienia. Następuje ono po dwóch latach od zdarzenia, jednak organ występujący z wnioskiem o ukaranie, ma tylko rok na sporządzenie takiego wniosku.
Kolejnym istotnym elementem kolizji, jest fakt wystąpienia wyłącznie szkód materialnych. Ta okoliczność powoduje (m.in.), że uczestnicy mają obowiązek usunąć pojazdy z drogi, a jeśli to możliwe - zabezpieczyć je i odpowiednio oznakować, aby nie tamować ruchu i nie stwarzać kolejnego zagrożenia dla innych uczestników. Niezastosowanie się do tego obowiązku naraża kierowcę na odpowiedzialność z art. 84 kw i nie zwalnia od odpowiedzialności za skutki niezrealizowania tego obowiązku (gdyby na stojący w miejscu zagrażającym bezpieczeństwu ruchu, nieoznakowany, uszkodzony pojazd najechał inny, możemy mieć do czynienia z wypadkiem).
Dość często zdarzają się sytuacje, kiedy początkowa kolizja staje się wypadkiem. Dzieje się tak, gdy jakiś uczestnik zdarzenia zgłosi się do lekarza, a ten stwierdzi, że doznane obrażenia skutkują naruszeniem czynności narządów ciała na okres powyżej dni siedmiu. Nie chodzi tu bynajmniej o okres leżenia w szpitalu, czy okres niezdolności do pracy. Jest to raczej umowna granica informująca o długotrwałości procesu leczenia. Złamanie choćby małego paluszka zakwalifikuje nam zdarzenie drogowe jako wypadek, gdyż zespolenie kości trwa trzy tygodnie. Natomiast zdarzenie, w którym uczestnik doznał licznych stłuczeń, krwawych wybroczyn i otarć naskórka, powodujących że „nie może się ruszać”, nadal może pozostać kolizją.
To właśnie odniesione przez uczestników obrażenia warunkują zakwalifikowanie zdarzenia do wyższej kategorii – wypadku.
Wspomnę jeszcze, że dość częstą praktyką uprawianą przez ubezpieczycieli jest odmowa wypłacenia odszkodowania pokrzywdzonym w wyniku kolizji, gdzie faktycznie nie doszło do zderzenia pojazdów (ktoś wymusił pierwszeństwo, a my chcąc uniknąć zderzenia zjeżdżamy do rowu, uszkadzamy pojazd na krawężnikach, czy zatrzymujemy się na latarni). Te praktyki są zupełnie bezprawne i stanowią podstawę do wystosowania odwołania, gdyż istotą czynu z art. 86§1, jest sam fakt wytworzenia zagrożenia, a jeśli następstwem tego była kolizja innego uczestnika ruchu, to obowiązkiem ubezpieczyciela jest zrekompensowanie powstałej szkody.

[jan ostrzyca]

Dzięki. Takiej wiedzy nigdy za dużo.

[hak64]

Wypadek komunikacyjny (za Wikipedią) – „zdarzenie w ruchu lądowym, morskim lub powietrznym, w którym uczestniczy co najmniej jeden pojazd, którego skutkiem są szkody w majątku lub na osobach w nim uczestniczących.” Tu znowu wkradła się „drobna” nieścisłość, gdyż wystąpienie samych tylko szkód w mieniu, kwalifikuje zdarzenie do niższej kategorii – kolizji, która jest wykroczeniem, a nie przestępstwem. Ponadto trudno mówić o „pojeździe” rozpatrując zdarzenie w ruchu wodnym (wodnym, a nie jak mówi Wikipedia, morskim), lub powietrznym. Spowodowanie wypadku jest czynem określonym w art. 177 Kodeksu karnego, w myśl którego ochroną prawną objęto bezpieczeństwo w komunikacji, zwłaszcza zaś fundamentalne wartości, jakimi są zdrowie i życie ludzkie. Dlatego też w definicji mowa jest o obrażeniach ciała i przestępstwo stanowi czyn, w którym doszło do naruszenia czynności ciała lub rozstroju zdrowia przez czas trwający dłużej niż 7 dni.
Art. 177. § 1. Kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa, ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na jej wniosek.
Przestępstwo spowodowania wypadku należy do tzw. przestępstw powszechnych, co oznacza, że odpowiedzialność karna może ponosić każdy uczestnik ruchu (nie tylko kierujący pojazdem mechanicznym, ale także pieszy, woźnica, czy rowerzysta). Przy czy jest to czyn o charakterze skutkowym, o czym świadczy § 2 cytowanego artykułu, przewidujący większą sankcję karną dla sprawcy wypadku, którego następstwem jest ciężki uszczerbek na zdrowiu lub śmierć innej osoby. Taka okoliczność wyklucza także możliwość zastosowania § 3 i ściganie następuje „z urzędu”. Dochodzimy wreszcie do postaci kwalifikowanej przestępstwa. Jeżeli sprawca wypadku znajdował się w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego, lub zbiegł z miejsca zdarzenia, sąd może wymierzyć karę nawet do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Oznacza to, że nietrzeźwemu kierowcy, który spowodował wypadek ze skutkiem śmiertelnym lub ciężkimi obrażeniami ciała - grozi nawet do 12 lat pozbawienia wolności.
Istnieją jeszcze kary dodatkowe. Jedną z nich jest zakaz prowadzenia pojazdów. Sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów na okres od roku do lat dziesięciu. W przypadku nietrzeźwego sprawcy, sąd orzeka taki zakaz obligatoryjnie. Jeżeli następstwem wypadku spowodowanego przez nietrzeźwego kierowcę jest śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu, zakaz taki może być orzeczony na zawsze.
W nieco innych kategoriach wypadek drogowy widzą ubezpieczyciele. Dla nich jest to bowiem „zdarzenie szkodowe wywołane ruchem pojazdu”. Problem w tym, że nie wszyscy wiedzą, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela dotyczy także zdarzeń związanych z wsiadaniem i wysiadaniem z pojazdu, załadunkiem i rozładunkiem, a także napraw i czynności serwisowych. Tak więc - obrazowo rzecz ujmując – zrzucenie pracownika z rusztowania spowodowane zahaczeniem pojazdu (dostawca materiałów na budowę) o zastrzał rusztowania, wskutek czego nastąpiło szarpnięcie, czy złamanie podestu i pracownik spadł, będzie wypadkiem komunikacyjnym.
Wypada mi jeszcze dodać, że sprawcy wypadku grożą nie tylko sankcje karne. Równie dotkliwa bywa także odpowiedzialność cywilna. Trzeba bowiem uwzględnić, że poszkodowany ma prawo wnieść pozew cywilny i dochodzić roszczeń odszkodowawczych bezpośrednio od sprawcy. Dotyczy to zwłaszcza zdarzeń, w których sprawca wypadku nie był objęty ochroną ubezpieczeniową (pieszy, rowerzysta). Zwykle obowiązek zrekompensowania powstałej szkody (w tym wypłaty odszkodowania, zadośćuczynienia, rent i innych świadczeń) spada na ubezpieczyciela sprawcy. Jednak, gdy sprawcą jest osoba nieubezpieczona, taki obowiązek musi ona realizować osobiście. Podobnie rzecz się ma w przypadku, gdy sprawcą wypadku był nietrzeźwy kierujący, osoba, która uciekła z miejsca zdarzenia, nie posiadająca uprawnień do kierowania, lub kierujący pojazdem nieubezpieczonym. Takie okoliczności wyłączają bowiem odpowiedzialność ubezpieczyciela. Poszkodowani mogą w tych przypadkach uzyskać odszkodowanie z Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, ten jednak ma prawo wystąpić z roszczeniem regresowym bezpośrednio na sprawcę.
Dodam jeszcze, że okres przedawnienia roszczeń za obrażenia ciała doznane w wypadkach upływa po 20 latach! Kolejną istotną informacją jest fakt, że dziecku do lat 13 zawsze należy się odszkodowanie (niezależnie, czy jest ono sprawcą wypadku, czy jego ofiarą). Na uwagę zasługuje także fakt, że do 2008 roku ubezpieczyciele wypłacali jedynie odszkodowanie dla osób uprawnionych do świadczeń po ofiarach wypadków. Obecnie możliwe jest także uzyskanie zadośćuczynienia (są to niebagatelne kwoty, sięgające nawet setek tyś zł na osobę), za utratę osoby bliskiej, za brak możliwości kontaktu, opieki, pomocy. Możliwość uzyskania tego świadczenia (zadośćuczynienia) także przedawnia się po 20 latach od zdarzenia. Zajmuję się tym zawodowo i z doświadczenia wiem, że ubezpieczyciele nazbyt niechętnie sięgają do własnych kieszeni, ale odpowiednie kroki prawne potrafią czynić cuda.

[Nikita_Bennet]

[hak64]

[Nikita_Bennet]

o to mi chodziło (pasy->doznane poważniejsze obrażenia niż pozostali + mandat->wykroczenie).

[hak64]

WYCENA SZKODY
Rozbite auto zwykle oznacza kłopoty i znaczną stratę finansową. To zasługa ubezpieczycieli, którzy prześcigają się w tzw. „strzyżeniu baranów”. Biorąc pod uwagę, że szefem działu likwidacji szkód zostaje zwykle osoba mająca w przedmiotowej materii „szczególne zasługi”, nikogo to nie powinno dziwić. Nie znaczy to jednak, że z ubezpieczycielem nie można wygrać, że wysokość odszkodowania zależy wyłącznie od widzimisię likwidatora szkody. Poniżej znajdziecie informacje przydatne do skutecznego dochodzenia roszczeń odszkodowawczych.
SZKODA Z OC SPRAWCY
1. TERMIN ZGŁOSZENIA SZKODY
Jest tożsamy z okresem przedawnienia roszczeń i wynosi 3 lata, co wynika z Kodeksu Cywilnego.

2. TERMIN WYKONANIA OGLĘDZIN PRZEZ UBEZPIECZYCIELA
7 dni. Jeśli w tym czasie ubezpieczyciel ze swojej winy nie wykona oględzin, można samodzielnie udokumentować szkodę przesyłając fotki ubezpieczycielowi. Przy szkodach o wartości do 5 tyś oględziny rzeczoznawcy nie są konieczne. Czasem już po rozpoczęciu naprawy ujawniane są nowe uszkodzenia – należy wtedy domagać się dodatkowych oględzin.

3. SPOSÓB ROZLICZENIA SZKODY
a, serwisowy
Rzeczoznawca ubezpieczyciela sporządza ocenę techniczną uszkodzonego pojazdu, a warsztat wykonuje swój kosztorys naprawy i przedstawia ubezpieczycielowi do akceptacji. Rozliczenie następuje na podstawie faktur po wykonanej naprawie.
b, kosztorysowy
Odszkodowanie jest wypłacane na podstawie kosztorysu sporządzonego przez ubezpieczyciela. Zwykle na zaniżonych stawkach rbg i z zastosowaniem zamienników (często także z niedozwolonymi korektami, naliczoną amortyzacją i rabatem serwisowym).
c, szkoda całkowita
Orzeka się ją, gdy koszt naprawy pojazdu przekracza 100% wartości pojazdu przed szkodą.
Wypłacone odszkodowanie stanowi różnicę pomiędzy wartością pojazdu nieuszkodzonego w dniu szkody, a wartością wraku. Orzeczenie szkody całkowitej nie oznacza, że pojazd należy złomować. Ubezpieczyciel nie ma prawa decydować o nie swoim mieniu, w związku z czym można pojazd naprawić, jednak koszt naprawy nie może przekroczyć wartości pojazdu przed szkodą. Praktykowany jest jeszcze inny sposób rozliczenia szkód, polegający na uzyskaniu wyceny kosztów naprawy z warsztatu lub serwisu i przedstawieniu ubezpieczycielowi do akceptacji.

4. INNE KOSZTY
Ubezpieczyciel sprawcy jest obowiązany zwrócić nam kosztów, które ponieśliśmy w związku ze szkodą, należą do nich:
– holowanie
– parkowanie i zabezpieczenie uszkodzonego pojazdu
– pojazd zastępczy
– uszkodzone mienie przewożone w pojeździe, w tym i ładunek (są jednak wyjątki)
– uszkodzone ubranie, kask itp.
– rekompensata za oczywistą utratę wartości pojazdu z kolizyjna przeszłością

5. SPRAWCA NIEUBEZPIECZONY
Jeśli sprawca został ustalony ale pomimo obowiązku nie posiadał ważnej polisy OC, odszkodowanie wypłaci nam Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, jednak tylko w przypadku gdy nie mamy wykupionego AC. Gorzej gdy sprawcą jest osoba nie objęta obowiązkiem posiadania OC (pieszy, rowerzysta). W takich przypadkach UFG wypłaci odszkodowanie tylko za zdarzenie zakwalifikowane jako wypadek i wyłącznie w sytuacji, gdy doznaliśmy obrażeń skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała na okres powyżej 14 dni.

6. TERMIN WYPŁATY ODSZKODOWANIA:
Za szkody w mieniu ubezpieczyciel ma ustawowy obowiązek wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody. Możliwe jest jednak przedłużenie tego okresu do 90 dni, jeśli okoliczności zdarzenia wymagają wyjaśnienia (wyjątek stanowią zdarzenia, gdzie przyjęcie odpowiedzialności ubezpieczyciela zależy od postępowania sądowego).

SZKODA Z WŁASNEGO AC
Przy szkodach z AC należy uważnie przeczytać zapisy w umowie ubezpieczenia, bo to ubezpieczyciel dyktuje warunki.

1. TERMIN ZGŁOSZENIA SZKODY
Zależny od zapisów w OWU (zwykle max 3-5 dni), przy czym kradzieże należy zgłaszać niezwłocznie po ujawnieniu szkody.
2. TERMIN WYKONANIA OGLĘDZIN
Podobnie jak przy szkodzie z OC sprawcy - zwykle 7 dni

3. SPOSÓB ROZLICZENIA SZKODY
a, serwisowy
Podobnie jak w przypadku szkody z OC, z tą jednak różnicą, że zapisy OWU zwykle dokładnie precyzują w jaki sposób powinny być skalkulowane koszty naprawy: części zamienne, amortyzacje, korekty i stawki za rbg. itp.
b, kosztorysowy
Odszkodowanie jest wypłacane na podstawie kosztorysu wykonanego przez ubezpieczyciela zazwyczaj uwzględnia on zamienniki zamiast części oryginalnych i niskie stawki za rbg. Należy także zwrócić uwagę, jaka polisa została wykupiona, bowiem tzw. „wariant kosztorysowy” wyklucza możliwość naprawy z rozliczeniem serwisowym. Faktury za naprawę nie będą więc uwzględnione.
c, szkoda całkowita
Przy szkodach z AC, orzeka się ją gdy koszt naprawy pojazdu sporządzony przez ubezpieczyciela przekracza 70% wartości pojazdu także ustalonej przez ubezpieczyciela.
Wartość pojazdu określa się na dzień szkody, powinna ona uwzględniać: przebieg, wyposażenie i inne czynniki wpływające na wartość pojazdu (inne uszkodzenia, serwisowanie w ASO, stan opon, poprzednie naprawy pojazdu itp.) Podobnie jak przy szkodzie z OC wypłacana jest różnica pomiędzy wartością pojazdu przed szkodą, a wartością wraku. Samochód można naprawiać do pełnej wartości samochodu przed szkodą.

4. TERMIN WYPŁATY ODSZKODOWANIA:
30 dni od dnia zgłoszenia szkody. Różnicą (między szkodami z OC) jest fakt, że ubezpieczyciel gwarantuje sobie możliwość dokonywania ustaleń własnych do woli (nie jest określony termin).

To były podstawy. Przejdźmy jednak do konkretów. Chcąc dokonać poprawnej wyceny szkody niezależny rzeczoznawca musi dysponować oceną techniczną pojazdu sporządzoną przez ubezpieczyciela, lub jego kosztorysem naprawy. Konieczne jest także podanie, czy jest to szkoda z OC sprawcy, czy AC właściciela pojazdu. Niezbędne będą też fotki uszkodzeń, bo nie jest możliwe kwalifikowanie naprawy, czy wymiany uszkodzonych elementów na podstawie lakonicznego opisu podanego przez właściciela pojazdu. To potrafi tylko wróżka. Rzeczoznawca zaś nie sporządza kosztorysu z wykorzystaniem fusów po kawie. Mając powyższe na uwadze, osoby chcące zweryfikować poprawność wyliczenia szkody (sporządzonej przez ubezpieczyciela), proszone są o stosowanie się do tych zaleceń.Trzeba jeszcze dodać, że korzystanie z programów eksperckich, stosowanych w kalkulacjach napraw pojazdów (Audatex, Eurotax i inne), jest płatne. W związku z powyższym, moja (ewentualnie innych rzeczoznawców) pomoc będzie się raczej ograniczać do szacunkowej wyceny. Nie oznacza to jednak pozostawienia „na lodzie” osób zainteresowanych zleceniem profesjonalnej wyceny i uzyskaniem kosztorysu opatrzonego podpisem i numerem licencji wykonawcy.